Филиппин Улсын иргэн Террил Атиензагийн охин Марияагаас ирсэн захидлыг бүрэн эхээр нь хүргэж байна.
…Уучлаарай, би хоёрхон цагийн өмнө сая л сэрлээ. АНУ-ын гэрээт ажилд шөнийн ээлжээр ажиллаж байгаа болохоор миний цагийн хуваарь сүүлийн үед нэлээд алдагдаад байгаа юм.
Бид саяхан баримтат киног дуусгаж үзлээ. Манай гэр бүлийнхэн бүгдээрээ одоог хүртэл нүдэндээ цочирдсон хэвээр байна. Үнэнийг ийм их зориг, ийм нарийн нягттайгаар ил болгож өгснийг харах тэр мөчийг үгээр илэрхийлэхэд үнэхээр бэрх байлаа. Эдгээр баримтууд биднээс арван дөрвөн урт жилийн турш оргүй алга болсон мэт байсан. Гэтэл та гуравхан сарын дотор тууштай, зарчимтай сэтгүүл зүйгээр бүхнийг ил гаргаж чадлаа. Үүнд бид чин сэтгэлээсээ талархаж байна. Та бидний гэр бүлд олон жилийн турш харанхуйд баллагдсан итгэлийн анхны гэрлийг дахин асааж өглөө.
Би төсөөлөхөд Эрдэнэбат, Сэргэлэн хоёр одоо үнэхээр их айж байгаа нь лавтай. Тэдэнд анх удаа жинхэнэ үр дагавартайгаар хариуцлага тооцох боломж бий болж байна.
Бид Монгол Улсад ирээд энэ хэргийг эцэс хүртэл нь тууштай явуулан тэмцэхэд бэлэн байна. Би гэр бүлийнхээ төлөө шударга ёсыг хүсч байна. Хэрвээ энэ миний хийх сүүлчийн зүйл байсан ч би буцахгүй. Миний ээжийн талын аав одоо 70 настай. Би зөвхөн өөрийнхөө төлөө биш, түүний төлөө—охин нь Террилд юу тохиолдсоны талаар эцэслэн шийдэгдэх тэр мөчийг түүнд харуулахын төлөө—тэмцэхийг хүсэж байна.
Баярлалаа, Будрагчаа сэтгүүлчээ. Таны хөдөлмөр найдвар гэж үгүй болсон газарт дахин амь өглөө. Миний гэр бүл үүнийг хэзээ ч мартахгүй.
Сэтгэгдэл (3)